Ağaçlar, mevsimler ve insanlar
Uðurluyoruz sýcak bir yazý daha
Üstümüze yaðan sonbaharýn aþk yaðmurlarýyla
Soðuk kýþ iþine bakacak, bizi evlerimize kapatacak
Beyaz örtüsünü üstümüze yorgan yapacak
Sonbahar bir aðaç için
Ya sararan yapraklarýnýn, aðaçtan yavaþ yavaþ kopuþunu anlatan hazan
Ya da köklerinde atan, gamlý yüreðine düþen bir hüzün vaktidir
O aðaç ki
Yaþlý bir adam gibi, dallarý, ömrünün son demlerindedir sanki
Sonbahar yaðmurlarý ve ardýndan gelen karlý kýþ
Göz yaþý gibi dökülen o binlerce yapraklar hüzünlü aðaçlar için belki de bir matemin sessiz ifadesidir
Belki, gelecek bahara hazýrlanmak için yenilenme, tazelenmenin bir iþaretidir
Belki de, her ikisi de
Keþke, aðaçlarla konuþup, bunu sorabilseydim
Bunu çok, hem de çok isterdim
Yaðmurlar, karlar, dondurucu soðuklar ve þiddetli esen rüzgarlarýn ardýndan gelen aþýrý sýcaklar
Onu seven sanki bir ilkbahar var
Zavallý aðacýn baþý, yaþamýný sürdürdüðü her anýnda belada
Ancak bahar gelecek diye bir umudu var
Dayanmak lazým dayanmak
Çünkü, tanrýnýn samimi vaadi var
Bahar gelecek ve aðaçlar aþkla coþacak
Yeniden çiçekler açacak, meyveler verecek
Feleðin çarký hep böyle dönüp gidecek
Çünkü, tanrýnýn samimi vaadi var
Sabretmeyi bilen canlýlar için
Umut her zaman var
Yaz, kýþ, ilkbahar ve hazan mevsimleri
Yanmak, donmak, canlanmak ve hüzün zamanlarý
Var olmadan önce belki de yok oluþu hazmetmeyi öðretiyor, bize tüm bunlar
Cahit Fýkýrkoca
21.09.2021, Ankara
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.