diken üstü bir sevda bu Züleyha bir güvercin yüreðine saklý hiçbir gömlek kurtarmaz artýk ben kendi zindanýmda tutsaðým kendi kuyumda kayýp
Züleyha vakitsiz uykular tutuyor þimdi gecelerimi yedi bahar yaðsan da üstüme yetmiþ yýl kurak bu yara öyle kaçak bir düþ gibi yaþamak gri bir þehirde yaþarken insan neden mavi bir denize köpüklü þiirler yazar bilir misin?
Züleyha diken üstü bir sevda bu hiçbir saksýya durmaz bu çiçekler kurak bir toprak gibiyim hangi suyun kabýný koyarsan koy heybeme ben bu þiirde kaldým
var git Züleyha bir çift göze derman bir þiirin gözünde yaþ þimdi sabrýmýn sonu ateþten bir gömlek
Züleyha evveli yok, ahiri yok bir masal bu gördüðüm düþ hiçbir gözün suçu yok
ÞAHBEYÝT FATÝH ÞAHÝN IÞIK Sosyal Medyada Paylaşın:
sahbeyit Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.