yine gamlý, ve yine hiçliðine endamlý, ertelenmeyi düþleyen astarsýz, dekoltesiz bir düþüm bu gecede ve biliyorum ki, çýplak bir ölüm daha gusülsüzce dýþarýda yine beni beklemekte
bir yudum tuz, pulsuz, solungaçsýz, karaya oturmuþ derin mavi ýssýzlýðým þavkýndan eksilmiþ, kül suyunda eskitilmiþ yakamoz aðrýsýyým belki de
hiç ama hiç boþuna uðraþma dünü, günü, güneþi yarýna kundaklasan da, sarýp, sarmalayýp sallasan da ayaðýnda an’ý, inan uyutamazsýn asla zamaný
ve sen, sen sevgili ipe sarýlmýþsa hüzün, yüklenmiþse yine geceye o uçurum gözlerin kaç þafak aðrýsýna, kaç doðum sancýsýna daha eþlik edebilirsin ki güneþin