Her nefesinde biraz daha tükenirken hayalleri Ölü dilleri okumayý öðrendi Ne maymunum ne adem Ne Tanrýyým ne insan diye fýsýldarken
Yârim ben aþýk olunacak kiþi deðilim Beni geride býraktým demeyi de yediremedi kendine Ve kendi kanýný yalamaya baþladý karanlýk bir maðarada Ölüm uykusuna yattýðý ayný maðarada ölümsüz rüyalar görüyordu Oysa her geçen an biraz daha ölüyordu
Uyandýðýnda sahte bir cennette gibi Yýkanýyordu kevser sularýyla Dallarý yere bakan aðacýn meyvelerini diþlerken Ademi nice sorduysa da kimse yerini söyleyemedi Soracaklarý vardý Ademe
Madem yalnýzým dedi býkýnca cennetten Yola çýktý cehenneme doðru Yolda nice eðlencelere katýldý Sýnýrýný gördüðünde Tülleri üfledi ve kendini uçurumdan aþaðýya býraktý Ve hala dibini bulamadý cehennemin
Tanrý bu kadar düþmemeli diye haykýrýrken Cehennem bu kadar dipsiz olamazdý diye yakýnýyordu Maymunlarýn ýzdýrap sesleri parçalarken zihnini Ademin cehennemden gelen mesajýyla sevindi Sonunda yalnýzlýðý bitecekti
Cehennemden de sýkýlacaðý günü beklerken Sýrada Arafýn davetine icabet vardý Ademle vedalaþtý Tanrýyla yeniden yola çýktý
Yârim ben aþýk olunacak kiþi deðilim Beni geride býraktým demeyi de yediremedi kendine Ve kendi kanýný yalamaya baþladý karanlýk bir maðarada Ölüm uykusuna yattýðý ayný maðarada ölümsüz rüyalar görüyordu Oysa her geçen an biraz daha ölüyordu Yârim ben aþýk olunacak kiþi deðilim diye sayýklamaya baþladý yeniden
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yinsani Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.