Sen doðruyu söylesen de karþýndaki kendi doðrusuna inanýr her zaman.Senin doðruyu söylemen ona ait olan gerçekleri asla deðiþtirmez.Karþýndakinin gözünde daima suçlu ve yalancýsýn her zaman.Nedense hep böyle oluyor çoðunlukla.Ýnsan sadece aynaya baktýðý zaman ne görüyorsa onu söyler onun doðrusu sadece kendi gördüðüdür.Oysa görünen yüzün bir de göremediðimiz tarafý vardýr.Ýþte o göremediðimiz tarafýn farkýna varamayýz hiç bir zaman.Bundan dolayý insanýn doðrusu kendi gördüðüdür.Karþýsýndaki masum ve suçsuz olsa da buna inanmaz asla.Oysa hiç bir þey göründüðü gibi deðildir asla.Hani gözler yalan söylemez deriz hep.Ama nedense gözlerimize baktýðýmýz zaman yalan söylemesek de yalancý oluyoruz neden acaba?Cevabýný ben hiç bulamadým.Eðer bulursanýz bana da yazýn ben de öðreneyim.
Sosyal Medyada Paylaşın:
sevdagülekici Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.