Gökyüzü griye çalar Gece hüzne dalar Göz yaþlarý sere serpe Yanaklarý sular
Ya ay yanarsa bu gece, Sönmeden sabah olursa Sensiz nasýl uyanýrým Biter mi bu gece, bir köþede sessizce Uyansam gökyüzü olur mu yerinde
Penceremde luna Gülüþü, gözlerinin mavisi düþ Kanarya ötse farký ne ki kafeste Hürriyeti tutsak, ruhun rengi ne Luna doðsa ne fark eder pencereme Yalnýz aðlýyorsa maviye gece Rüzgar vuruyor acýmasýz iþte Yürek parça parça, gönül yorgun
Güneþ doðsa bari Sabah sen varsýn þehirde Nasýl anlatayým sensizliði daha Ömrüme gelseydin bir kez
Pencerem camsýz Ne penceremde buðu kalýrdý Ne ayýn þavký Ne penceremde izi Ýlk gözlerine uyansa yüreðim Koþulsuz sevse idi, Gönülden gönüle bilinmez yolda Baksan sevdiðinin gözlerinden Sen olsaydýn ömrümde Gelseydin keþke,sevdiðim yaren
Özgür MORKAN
Sosyal Medyada Paylaşın:
ozgurce Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.