Gün (karardı) /EbruTİMTİK /aydın/lık.!

’ay-madý ki gün
Derin bir yýrtýk olup
umudu boþaltýp
acýyý doldurdu yüreðimize..!

Yaþam ve evren varoldukça
Yüz metreyi
Hep koþacak birileri
Umudun
Gülümseyen bayraðý
Geçecek elden ele..

Gücün iblisi küçüldükçe yengilerinde
Bizler daha bir asi ve kararlý
Milyon kere büyüyeceðiz
Çeliðin aldýðý su gibi,
Güçlenip çoðalacaðýz
Yenilgilerimizde..!

Zalimden
Zulmedenden
Merhamet umulmuþ,
Ölüme yiðitçe selam durulmuþ..

Heyhat
Mantýk "PUS"landýrýlýp
Bulanýklaþtýrýlýnca
Devran puþt olmuþ
Herþeye raðmen
Zorbalýða ve zulme inat
"Diren(ebil)me" nin
"Doðru"nun üstü örtülmüþ..

Kendimizi deðil de
Düþmaný eksiltmenin
Defteri dürülmüþ..

Ah yüreðimde kaldýramadýðým
Lanet olasý bir aðýrlýk
Boþluklarý
Dip yapmýþ bir yastayým
Yastayým
Yastayým..

Temennim bu son olsun ,
"Bedenini açlýða yatýrýp ölmek"
Uðramasýn asla
Hiç bir cesur yüreðe..

Salt direnmek
Çok ve çoðul direnmek
Hep direnmek
Rehber olsun size,
Umu’m
Mavi umudum
Ýpi kopan uçurtma gibi
Çakýlýp
Düþse de yere
Lakin yer nere?
Gök nere?
Sen
Dizlerinin üstüne
Bir daha inatla dikil hele.!

Selam olsun oy
Canýný
Kýzýl bir gelincik gibi
Tarihe onurla gömenlere
Aþkolsun sizlere..!

Davet edildiðimiz yere,
yürek dolusu bir "MERHABA"yla
icabet etmek düþer bize...
28:08:2020
Sosyal Medyada Paylaşın: