Sonsuza Dek

Uçurumun kenarýna birikmiþ suskunluklarým, ölüme bir adým uzak ve yaþamaya bir adým yakýn

Ve bir adým ötesinde yalnýzlýðýn, varlýðýmýn gölgesine sýðýnan o derin kuyu

Kuyunun içinde bir zarf, onun içinde özlemler, hasretler, hayaller ve bir kaç þehir ötedeki sen..

Kapatýyorum gözlerimi bir Aðustos gecesine, karanlýkta uçuþan göçmen kuþlarý selamlýyor beni huzur dolu kanat sesleriyle

Bozarken sükûtu sert esen rüzgar, yaðmurun haberini veriyordu bulutlarýn karamsarlýðý

Islanýyordu bedenim tepeden týrnaða, seyre dalmýþ beni aðacýn kovuðunaki bir serçe

Diniyordu kalbimdeki yaðmurun sevda seli, siliniyordu düþlerim buðulu camlar üzerinde

Alýrken kalbimi emanet ettiðim serçeden, güneþin doðmasýyla kurutuyordum kendimi bir sonraki yaðmura dek.

Sonsuza dek...
Sosyal Medyada Paylaşın: