GEL DİYEMEDİM

Bir kara sevdaya düþürüp gittin
Giderken ardýndan kal diyemedim
Hasretlik narýnda piþirip gittin
Bari bir haberin sal diyemedim

Yaþýyorum þimdi kendi halimde
Güllerim kurudu soldu dalýmda
Verdiðin mektuplar kaldý elimde
Unuttum geriye al diyemedim

Hasret kaldým bülbül gibi ben güle
Tutuþmadýk bir kez olsun el ele
Canýma can katan gözlerin hele
Yanaklarýn kiraz bal diyemedim

Kavuþunca biter diye çekindim
Fýrtýnadan esen yelden sakýndým
Sanma sana sitem edip yakýndým
Seni gördüm dilim lal diyemedim

Sen gidince düþtüm çileye derde
Aradým bilesin seni her yerde
Kalktý gözlerimden fakat o perde
Utandým geriye gel diyemedim

Ayhan Kocabay
27.08.2020
Sosyal Medyada Paylaşın: