Herkes çekip gidiyor kalmadý kimse Sanki bir ben kalmýþým gibiyim bu þehirde Kimi memleketine gidiyor Kimi de bir daha dönmemek üzere Bilinmez yerlere Giden küskün Kalan dargýn Gönül üzgün Gönül çaresiz
Baðýrtýlar gürültüler içinde sessiz Kalabalýklar içinde yalnýz gibiyim Herkes gitmiþ Bir kaç kiþi kalmýþýz þu koca þehirde Onlar da birbirine dargýn Birbirlerine küskün Kimse kimseyi aramaz Kimse kimseyi sormaz oldu Yalnýzlýk sessizlik çöktü yüreklere
O sohbetlerin gülücüklerin kahkahalarýn O güzelim türkülerin þiirlerin O tadýna doyulmaz muhabbetlerin Demli keyfi geride kaldý
Umut vardý evvelden Dolaþýrken þehirde Bir dosta rastlarým diye Þimdi umut kýrýk Gönül kýrýk Hava güneþli Gün karanlýk
Rüstem Bingöl
Sosyal Medyada Paylaşın:
Rüstem Bingöl Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.