yýllar eskitmiþ sen yanýmý Melanie
daha,
daha sevmek istesem
zoruna gidecek
geçeceðin
bâkir toprak yollarýn
sevmesem
üzülecek yemyeþil orman tablosu
çünkü
senin imzan var efsane aþklar çiziminde
inkâr etsen de
hissediyor tomurcukta çiçekleri
ellerin ve tenini
sensiz,
yapraðýný dökmeyecek güz gelse de
beyaz manolya aðacý
..
yanýltmaya aþina duygular
bu kez
yönümüz doðrusuna
ayinsiz secde ediyor
rüzgarlara karýþan rayihanla gelecek diyor randevuya
hiç çýkmadýðýn
yüreðimin tam ortasýna
yuvamýzý ;
ruhumuza örülen
uzun ipek saçlarýnla inþa edeceðiz birlikte
tanyeri baþlangýçlý tazelenmiþ sevgimizle/
ve sen Melanie
yine de imkânsýzým
diyeceksin
hýçkýrýklara karýþan
elvedan
ile...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.