Tüm zamanlarýn en büyüðüydü, büyücü
Yaþamla ölüm arasýndaki kesitte,
Akýl oyunlarý oynuyordu,
Bilinmez bir maðaraydý mekân,
Yerin yedi kat dibinde yaþýyordu,
Yaþamýn sýrrýydý sonsuz merak konusu, içi içini yiyordu,
Büyüklüðü tanýmsýz bir zamana yaymýþtý beynini, kat kat,
Nerede baþlýyordu büyü, bilgeliði nerede bitiyordu, bilmiyordu,
Bilgi adýna ne varsa geçmiþten geleceðe hepsini burada saklýyordu,
Yaþamla ölüm arasýnda
Saç telinden ince köprüde yürüyordu,
Nereden gelmiþti, kaç yaþýndaydý, her þey meçhul?
Evrenin yaþayan en akýllýsý olmaktý lanet,
Bunu yüklenmiþti nimet bilerek,
Aklýnýn ateþ potasýnda erirdi, gerçek adýna bilinen her þey.
Yetmezdi bildikleri, ruhla beden arasýndaki sýr neydi,
Neydi ruhla bedeni, yaþamla ölümü birleþtiren sýrrýn gerçeði?
Etrafý insan dolu, o hep yalnýzdý,
Yalnýzlýk zindanýnda susmaya mahkumdu,,
Ne o anlardý
Ruhu bedene girememiþ yaþayanlarýn dünyasýný,
Ne onlar anlardý,
Yaþamýn sýrrýný doðuramayan büyücünün
Ruhunun sancýlý kývranýþýný,
Geceleri boyu dolaþýrdý evrende bir yýldýzdan diðerine,
O bir astral yolcuydu, her yerde köþe bucak,
Ne olduðu meçhul, bilinmez sýrrýný arýyordu,
Ruhu bedenine sinmez,
Beden ruhu istemez, arada hasta olurdu,
Sýr devasýydý dertlerinin de,
bedeni ve ruhu uyum sorunu yaþýyordu.
Herkes küçüktü zihinde,
Sadece bedende yaþayan gözü açýk körlerdi,
Ruhlarý nerede bilmez,
Bedenlerinin dünyasýnda tek boyutta ölürlerdi,
Her canlý çift yaratýlmýþsa, onun da bir benzeri vardý,
Onu bulursa belki, sýrrý da bulacaktý,
Bir gece ay dolunaydý;
Bilinmez daðlarýn yücesinde
Zemheride, tanýmsýz bir çiçek açtý,
Tüm evren tuttu nefesini, bu doðumu kutsadý,
Ahiri uykusuz ruhu, bu ses ile canlandý,
Çiçeði görünce anladý ki, aradýðý sýr buradaydý,
Çiçeði açtýran güç, kendinin çaðrýsýydý,
En olmazlarda olmak, imkânsýz da doðmak o sýrrýn adýydý.
Ruhu bedenle karýþtýran, yaþamla ölümü ayýran sýr,
AÞK’ TI.
Bey_Han
06.01.2014