.
.
..
ne vakit üþüsem
rüzgâr kokulu gözlerinden sýzarým
gecenin baðrýna.
derin sancýlarýn,
el deðmemiþ tazeliði
kokar hüznüm.
göðüs kafesim geniþler.
gölgesi büyür kalbimin
büyür de
büyür.
lâkin,
yüzüm her ayrýlýk sonrasý
süt kabýndaki taze buhar gibi titrek.
oysa tutunamayýp
düþseydim kirpiklerinden
ne güzel olurdu,
gamzendeki çukurda ölmek.
yokluðunda
is karasý olsa da sözlerim
evvela
uzun yollar
v
yýllar geçmeli üzerimizden.
gör iþte
budur ahvâlim.
toparlan hadi,
hecesi düþmüþ güzelliðinin
ayrýlma vaktidir þimdi
göðsümden
.
.
..
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.