KEŞKE

tutulup da yaka paça ensemizden,
satýlmýþýz- kokuþmuþ insan pazarlarýnda.
ellerimize tutuþturulmuþ faili meçhul senaryolar,
düþlerimiz çýrýlçýplak mezarlarýnda.

avuçlarýnda þekillenirken," hamurumuz" birilerinin,
sözleri emirdi ,firavun ve efendilerinin.
insanlarda ise, moda olmuþ biat etme yortusu,
üstelik de yalnýz kalmanýn kaotik korkusu

kim bilir....sen þimdi, nerelerde
hangi düþüncelerin esiriydin?
içindeki hangi kaygýnýn korkusu?
yahut hangi piþmanlýðýn sorgusuydu?

kurulmuþsun kurþun askerler gibi
bitimsiz bir koþuþturmacaya,
ve satmýþsýn en güzel zamanlarýný,
kariyer kaygýsý ile, üç kuruþ paraya.

þunun þurasý ömür dediðin kaç gün dü?
artýk,beyazlar sardýðýnda bir yerlerini,
sen hala -yaþamamýþ olacaksýn- belki de,
atalarýndan miras kalan,"ezberlerini".

nihayetinde düþe kalka çýkarken ,
-ömür- denilen o amansýz yokuþu,
birde bakmýþsýn ki,
havada, ölümün kekremsi kokusu.
geçmiþine bakýp da,"KEÞKE" dediðin O GÜN,
kimbilir...
belkide sen çoktan,ÖLMÜÞTÜN!


Sosyal Medyada Paylaşın: