ÝLKBAHARDA ÖLMEM BEN Ýlkbaharda ölmem ben Kupkuru dallar uyanýrken Þu çiçeklerin mis kokusu Mevsimlerin en coþkulusu Derin bir uykudan uyanýrken doða Tam da bahar gelmiþken Caným memleketimin daðlarýna Güneþ göz kýrparken çapkýnca Ben Nasýl girerim topraða Ölmek ille de þartsa Sonbaharda ölebilirim Matem tutar gökyüzü Siyahlar giyer bulutlar Gözyaþlarýyla gösterir hüznünü Hiç olmazsa benim için Vefalý bulutlar aðlar Kimse anlamaz garipliðimi Topraðýmý yaðmurlar sular Mezarýmý kuru yapraklar sarar Belki de nefesini getirir Soðuk esen rüzgarlar Deli gibi þenlenir ruhum coþar Düþen yaðmurlarýn aksine Yükselebilirim gök yüzüne Gömün beni hazan mevsiminde.. Fahriye Turgut
Sosyal Medyada Paylaşın:
FahriyeTurgut Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.