UZAĞIMDAKİ KALABALIK

Sana karþý bilindik hislere sahibim
Farklý deðilsin uzaðýmdaki kalabalýktan
Beni yanlýþ anlamakta ýsrarcýsýn hep
Kabuðuma çekilmekten yoruluyorum
Tek tek saymaktan kaldýrýmdaki taþlarý
Yolu aheste aheste yürüyorum, bitmiyor
Her taþ bir evham, her metre bir acý söz
Kafamda patlarcasýna yankýlanan haykýrýþlar
Ýnadýný býrakmana yetmeyecek eminim ki
Oysa kendime karþý ilk defa dürüsttüm bugün
Baðýrýþlarým birer birer sevinç nidalarýna dönüþecekti
Sabredemediðinden, dinleyemediðinden
Yalnýzca kendi sesine odaklandýðýndan
göremeyeceksin o muhtemel direniþi
Ýlk günkü gibi yaþama sevincin yok senin de
Tek taraflý bir küskünlük deðildi bu yaþama
Birbirimize tutunarak yükselebilecekken
Bataklýðýmýzda ölüme terk ettik birbirimizi
Her þey bitti sanýrken adýný solumuþtum
Her þey yeniden baþlamýþken ip kesildi
Altýmdaki uçurum selamladý beni sinsice
Kafamda son bir haykýrýþ daha patladý
Bütün sesler sustu, ýþýklar kapandý
Keþke her gün gördüðüm o kabuslardan olsaydý
Benim hikayemden ders çýkar ey insan
Ben yaptým, sen yapma, soyutlama kendini
Doðan güneþe, ýsýtan ateþe, yaþayan her þeye
En önemlisi de kendine yapma bu haksýzlýðý
Yaþa, yaþat, seni yaþataný sev, say
Sosyal Medyada Paylaşın: