Kardelen Çiçeği
sen kalbimin üstüne uzanmýþsýn
bana mavi bir dünyanýn olduðunu anlatýyorsun
oysa benim senden baþka
mavim olsun istemiyordum
gözlerine her baktýðýmda
iþte benim dünyam burasý diyorum
saçlarýn sarp daðlarda açan kardelen gibi kokuyor
soðukta olsa, uzakta olsa
kokun içime iþlemiþ bir kere
onu oradan söküp atmak
derimi tenimden yüzmek kadar zordu
ve etimle týrnaðým gibi
uzaktasýn sevgilim
sana nasýl sesleneyim bilmiyorum
gel mi diyeyim
seni çok özledim mi
ve yokluðunla nasýl savaþayým
bazen sevmek
bazende özlemek yetmiyor
bazen bir savaþý kazanmak
bazende bilerek yenilmek
ama benim tek savaþým
seninle olsun istiyorum
tek kaybediþim de
tek sarýlmalýk hakkým
tek nefeslik
tek yaþam hakkým
gözüm hep yollarda seni arýyor
bazen bir pencere kenarýnda
bazen bir sokaðýn baþýnda
bazende soðuk bir ranzada
sonra rüzgarýn sesiyle konuþuyorum
serçelere seni anlatýyorum
aðustos böceðine
bak eylül gelmek üzere
sende gideceksin diyorum
eðer rüzgar olsaydým
þimdi saçlarýnda uyumak isterdim
eðer yýldýz olsaydým
her gece koynunda olurdum
eðer ay olsaydým
pencerende
þiir olsaydým kalbinde
þarký olsaydým dilinde
ama ben göðsünün üstünde
bir çocuk sesi olmak isterdim
haylaz bir çocuk sesi
esmer yüzlü bir çocuk sesi olmak isterdim
sen yüreðime konan bir kelebek’sin
seni ömrünü uzatmak için sevdim
belki bir günlük deðil de
bir þiirlik ömrün olsun diye
ve karanlýk bir yolda yürüyorum
belki beni orada
bir kardelen çiçeði karþýlar
Ýbrahim Dalkýlýç.
24.08.2020
14.40 izmir
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Dalkılıç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.