KEDERDEYİM...

Aslýnda çok þeyler düþünüyorum bilsen
En çok düþündüðüm de
Her an aklýmý meþgül eden
Bensiz ne yaptýðýný merak ettiðim
Uzaklara býrakýp da boynu büküp geldiðim
Sensin benim can parem, kanayaklým!..

Benim gibi yalnýzlýða demir attýn sende
Rýhtýmlarda hayallerle mi dolaþýrsýn
Gelip geçen gemilere baktýkça
Gözyaþlarý ile anýlarýmýzý mý sularsýn
Bilmiyorum ama tek bildiðim
Yüreðimi her dakika sýzlatan sensin!

Günlerini nasýl geçirdiðini az çok bilirim
Akþam olduðunda evinin bir köþesinde
Perdeleri açarak gökyüzüne
Yýldýzlara, dolunaya, maviliðe uzanýr
Yaþlarýn süzüldüðü ela gözlerle
Hýçkýrýklarýn bile sessizdir senin, duyulmaz!..

Hani baþ baþa, omuz omuza demlendiðimiz
Hayallerle mutluluk rotasýný çizdiðimiz
Mor köþklü aþýklar mekanýnda
Kýrk yýl hatýrlý kahvemizi mi yudumlarsýn
Beni sorma; o bildiðin yerdeyim
Geldiðim geleli huzuru yitirmiþ, kederdeyim...

Zafer Direniþ
...

24 Aðustos 2020 Pazartesi

Karabulut.
Sosyal Medyada Paylaşın: