Sanki gövdem ayrılıyor başımdan sessizce

Yatmadým yine, bu gün elli ikinci gece.
Yazýyorum seni, ölçü tutmuyor hiç hece.
Özlem arttýkça, kapanýyor yara hafifçe.
Eþe dosta sanki davranýyorum bilgece.

Çok da güzel günlerimiz oldu senle nice.
Gezdik eðlendik,sevdik sevildik gönlümüzce.
Bir kýz bir de oðlan yapabildik ömrümüzce.
Hayat bizim için bitmez tükenmez eðlence.
Biliyordum, her þey bitecekti sen ölünce.

Göðsünde, ana aþýnda baþladý sinsice.
Ýstanbul da aldýlar sol yanýný ilk önce.
Kemikten çýktý yola, seni güçsüz görünce.
Ne beyin dayandý ne ciðer içten girince.

Zamandý biten, Azrail yanýna gelince.
Ben kayboldum, yýkýldým canýn teslim edince.
Allah’ým o dakikalar, nasýl bir iþkence.
Sanki gövdem ayrýlýyor baþýmdan sessizce
Sosyal Medyada Paylaşın: