her güne bir misafir düþüyor bu þehrin uzak evlerinde her güne bir ayrý þiir düþüyor bir þairin kýrýk yüreðinde...
bir aðustos sonrasý buðday tarlalarý gibiyim bugünlerde anýz yangýnlarýyla kararýyor içimdeki çorak toprak bir damla suya hasret yüreðimde bozlak acýsý bir türkü avaz avaz duruyor içimde
sonra yitiriyor bir düþü bir çocuk masmavi bir gökyüzünde yitiriyor bir buluta verdiði umudunu ve yitiriyor gün yanýðý yüzündeki gülümsemeyi...
ve sen hiçbir türküyü duymuyorsun hiçbir þiir gelip geçmiyor içinden her gün biraz daha uzak düþüyorsun bir baykuþ muþtuluyor sabah ezanlarýndan önce toprak damlarýnda bir þehrin çorak bir þiir ölüyor duymuyorsun...
ÞAHBEYÝT FATÝH ÞAHÝN IÞIK
Sosyal Medyada Paylaşın:
sahbeyit Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.