GENE AYRILIK GARINDA YÜREĞİM

Eylül rüzgarlarý sarýyor iþte yalnýzlýðýmý
Gene hazana vermiþ aðaçlar yapraklarýný
Gene ayrýlýk garýnda yüreðim acýlarý yükleniyor.
Gelen geçen anlamýyor ne haldeyim
Sen ýþýklý neonlarýnda þu caddelerin yansýrken.

Ben yýldýzlara asýyorum dertlerimi
Þimaller þarkýmý söylüyor.
Gene ayaklarým koþarken yabancý kentlerde
Eylülün kýrýk dallarýnda ýslýk ýslýk rüzgarlar.

Kimi zaman sokak çocuklarýnýn
Küçük ellerinde bir kibrit çakýlýyor
Barut fýçýsý yüreðim
Ateþ saçan gözlerim.

Susturun artýk þu gurbet þarkýlarýný
Susturun, dinlemek istemiyorum
Ferdi ’nin ’’Gurbetin Kahrýný ’’
Parmaklarým yoruldu yazmaktan.

Yaðmurlar beni anlatýyor
Camlara vururken.
Susun susun artýk,
Yazdýklarýmý bir beðeniyor
Bir beðenmiyormuþ ozanlar !
Kendileri bilirler...
Yeter ki býrakýp mavi sabahlarýmý
Her dizem :
Anlatsýn simsiyah karanlýðýmý.

Aygün Deniz 18.08.2020




Sosyal Medyada Paylaşın: