hayatýmýzýn ilkleriydi o sene
ilk rotamýzý çiziyorduk açýk denizde
kim olduðumuza
ve
kim olacaðýmýza
karar veriyorduk
en dik baþlý halimizle
ilk gönül sancýlarý
demir atýyordu
gencecik yüreklerimize
gündüzleri
tüm çiçeklerini koparýyorduk belediye parkýnýn
geceleri uyumuyor
kimseye gösteremediðimiz þiirler yazýyorduk
test kitaplarýnýn arasýnda, ufacýk kaðýtlara
hafta sonlarý yanýma geliyordun
gözlerin ýþýl ýþýl, geliyordun
yeni terlemiþ býyýklarýnýn altýndan
gülüyordun
hatýra defterinden sayfalar koparýyordun bana
gittiðim piknikten kozalak getiriyordum sana
utanýyorduk öyle
denize karþý oturuyorduk
"*pencerenin perdesini dalgaladýran rüzgar,
bize esmeyi anlatýyordu"
biz susuyorduk...
hatýrlarsan
sinemada, hasýlat rekorlarý kýran
bir aþk filmi oynuyordu
ve giþelerin önünde
benim girmeye cesaret edemediðim
upuzun kuyruklar oluþuyordu
baharýn gelmeye nazlandýðý bir Mayýs günü
iki biletle çýktýn karþýma
ne çok yaðmur yaðýyordu o gün caddelere
ve hiç eksik etmediðim mavi þemsiyemi
unutmuþtum o gün
ne hikmetse...
*LEMAN SAM’IN O GÜZEL ÞARKISI...