YÜCE MEVLAM

Yüce Mevlam sevdayý al baþýmdan,
Taþýyamaz oldum, artýk yoruldum.
Aðlayan gözümden, çatýk kaþýmdan
“Bu ne haldir?” diye, bin kez soruldum!

Kapattým gönlümü yaban ellere,
Fal oldum bakýldým düþtüm dillere.
Hasretle savruldum ilden illere,
Aþktan kaçamadým, bin kez vuruldum!

Dert baðladým, yandým, piþtim çöllerde,
Çok aðladým figan ettim güllerde,
Kah çaðladým hasret dolu göllerde,
Alabora oldum, bin kez duruldum!

Dayan dedim, dayan yüreðim n’olur!
Sabreden her gönül mükafat bulur.
O görmesin, o bilmesin, Hakk bilir,
Dedim amma, yare bin kez darýldým!

Yakma artýk yüreðimin özünü,
Merhamet kýl, yeter, söndür közünü,
Yýllar geçti silemedim izini,
Her gördüðüm güle bin kez sarýldým!

Gülþen’im sitemim felekten yana,
Hükümler geçmiyor seven bu cana.
Bir kere gelseydi yeterdi bana,
Bekledim yoluna bin kez serildim!…


Miyaser GÜLÞEN


Sosyal Medyada Paylaşın: