Anne! Direði sýzlýyor burnumun… Kalbimin meydanlarýnda baþlayan bu gurubun Ahengini resmediyorum yýrtýk tuvalime. Þaha kalkmýþ atlar gibi aklýmda varlýðýn Gözlerim kamaþýyor yokluðundan Aðlýyorum ortasýnda bir tragedyanýn. Gözyaþlarýmý çiziyor fakir çocuk yüreðine... fikretmeyi öðrendiðim yerden gelen özlemdir gözyaþlarým... Sosyal Medyada Paylaşın:
süreyya Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.