FIRTINA ÖNCESİ SESSİZLİK...
[ kalin
Ýçimde fýrtýna öncesi bir sessizlik
Yüreðimin ritmi yavaþ yavaþ artýrýyor
Doðu kan aðlýyor
Ýçimde doðulu bir çocuk acýyla baðýrýyor
Kayboluyor bir bir umutlarým
Yarýnlara dair düþlerim
Gözlerim dalmýþ uzaklara gidiyor
Biri dürtüyor sýrtýmdan
Hey kardeþ iyi misin diye
Ýrkiliyorum, öyle bir girmiþim ki
Memleket girdabýnýn içine çýkamýyorum…
Þaþkýn þaþkýn bakýyorum adama
Bir keskin býçak saplanýyor ciðerimin orta yerine
Damarlarým týkanýyor
Kalbim ritmini azaltýyor
Dýþarýda yazýn ortasýnda korkunç bir fýrtýna
Acýmasýzca esiyor , donuyor yüreðim
Ýçimde güneyli bir çocuk aðlýyor
Düþlerim kalleþ bir stenle vuruluyor
Analar aðlýyor aðýtlar yankýlanýyor daðlarda, patikalarda
kanlar içinde yüreðim analarla aðlýyor…
Varoþlarda insanlar iþsiz, açta açýkta
Yüreðim dayanmýyor
Kangren oluyor bir bir yaralarým
Hiçbir þey gelmiyor elimden
Kollarým bacaklarým kesiliyor çaresiz
Bir de uyuyan halk
Bana dokunmayan bin yaþasýn diyen korkak sýçanlar
Suçlusunuz herkesten çok
Aðlýyorsa analar, öldürülüyorsa çocuklar
Tetikçisi sizlersiniz…
Güneþi kara bulutlardan temizleyen
Yoldaþlarýn kemikleri sýzlýyor
Bu duyarsýzlýk , bu sessizlik
Kanser gibi her yanýmý sarýyor
Kalbim duruyor
Beynim ölüyor
Ölmesi gerekenlerin yerine,
Ben,
hep ben ölüyorum…
KAZIM DOÐAN 12.08.2020
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.