Yerimde sayýyorum yýllarý. Ne yýrtýk gölgelerden sýzan esmer yýldýzlar, Ne parlak tenimde sönmüþ kuyruklu yalanlar, Ne de ayazýnda gölgelendiðim sahte rüzgarlar, Yol göstermiyor.
Çember daraldýkça boðazýmda, Ýntiharla süslüyorum gecelerimi. Gerçeðin arkasýna saklanan aynalarý bile korkutuyor, Ölüm kadar soðuk duruþum. Sorgularým asýlý kalýyor son bakýþýmda, Yalan oluyorum. Sol omzuma, leþi diri bir ceset baþý yaslý, Sað elimden küçük bir kýz tutmakta.
Siyah, beni içine çekip Sarý sonbaharlara üflemekte. Yani mevsimden mevsime nakil acýlarým. Korkular treninin korkusuz yolcusuyum. Yorgunluðum anneme misafir.
Ýç cebimde köstekli bir yalnýzlýk, Hiç durmadan çalýþýyor. Tekin deðil buralar zaman kol geziyor Korkuyorum. Ya bir daha gelmezse, Kapýmý çalmazsa kendim.
Ayaklarýmýn altý deprem, Bastýðým yangýnlar yeþil kokmuyor. Kim çekecek bu firarýn ipini, Kimin elinde soðuyacak sevdam? Yoksa yine sustukça, Üzerime mi devrilecek cümleler? Kimin dilinde yanacak aþk Kimi yakacak?
Kavuþmak þöyle dursun, Bir hasretten fazla yaklaþamýyorsun. Þimdi boþ þehrin kalabalýðýnda ben, Kalabalýk sen! Kayboluyorum. Bir bilsen!
HÜMEYRAYILMAZ 16.06.2006 Sosyal Medyada Paylaşın:
HÜMEYRAYILMAZ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.