ÜŞÜYORUM

Anýlarýn Aðustos’u bastýrýyor
Üþüyorum ey geçmiþim, geçememiþsin!
Deðerini bilememiþ bu adam
Yalnýz þimdi benliðim, eski buluþmalarý arýyor
Meðer birer dostmuþ konuþmadýklarým
Þükür lazýmmýþ bu görkemli sofraya
Ekmek büyük olmasýna büyük
Gel gör ki paylaþacaðým adam yok
Kahkahalarým þiddetli bir volkan gibi
Ama hepsi sönüveriyor odanýn içinde
Aptal kutusunun esiri oluyorum bir süre
Sonra akýllý telefonda saatlerce gezinmece
Her þeyim sahte, öfkem bile
Sen bir hýrsýzsýn ey gençliðim!
Duygularýmý tümüyle aldýn benden
Ben bir mumum þimdi, alev alev yanan
Kinden beslenip içten içe tükenen
Büyüyerek çocukluk etmiþiz diyor adam
Dinlemeyince böyle oluyor insanýn sonu
Evrendeki yerimiz bir kum tanesi kadar
Zannetmenin gazabýný yaþýyoruz enikonu

Sosyal Medyada Paylaşın: