HAYAT SARMAŞIK

Yürüyorum sokakta öylesine kulaðým da kulaklýk,
Ne geçmiþe götürüyor nede geleceðe,
Dinliyorum iþte içimde yankýlý ve dýþardan müziksiz,
Gidiyorum çaresiz ama dertsiz,
Kim ne biliyor ki ben kimi dinliyorum gece gibi sessiz,

Oturmuþtum yanlýz kaldýðým bir duvarýn köþesine ,
Nede güzel imiþ dedim saðýmdaki çiçeðe,
Bir selfisi çektim gitmeden hatýra kalsýn diye,
Bir daha açarmý dedim;
Selfisini çektiðim çiçek, tekrar seneye.?


Ulan fotoðraf çektirdiðim duvarýn pirketi bile düþmüþ,
Seneye açarmý dediðim çiçek kökünden çürümüþ,
E þimdi ben ne diyeyim...duvarlar konuþmuyorsa,
Bir de hayata baktýðým, hayatýmýn güneþi de küsmüþ,
Þimdi suçlu ben miyim..
Bulutlar güneþi ardýna alýp,
Ve sonra..
Selfisini çektiðim çiçek baharýný býraktýysa,

Bir sokaðýn köþe baþýnda ki bir çay ocaðýnda,
Oturduðum küçük bir kürsü elimde bardaðýmla,
Ne hayatým gibi koyu ne de açýk,
Ne bileyim oturdum sadece,
Dinlendiðim kürsünün sað ayaðý bile kýrýk,
Ismarlamýþtým kendime,
Hayatýmý içercesine gibi içtiðim, (bir) çayda yavaþça ve ýlýk,
Ve sonra....
Elimden kayarcasýna,
Þimdi ise ben ve bardaðým kýrýk,
Suçlu ikram eden mi, ben miyim,?
Þimdi aklým düþüncelerle öyle karýþýk..!!!
Ýþte böyle hayat da bir çiçek gibi,
Ama sadece SARMAÞIK...!!!

#düþüneninsanerckose#
Sosyal Medyada Paylaşın: