Yine de gelmezsin bilirim; Adýna her gece yaktýðým aðýtlar kulaklarýnda çýnlamýþken, Gözyaþlarým sel olup taþmýþken kurumuþ göz pýnarlarýna, Sensizliði yâd etmiþken sessizliðine, Ve þad etmiþken ruhumu ömrünün yollarýndaki yegâne engelin uslanmaz gururuna, Bakýþlarýnla ferman verip hüküm uygularsan virane yüreðimi sürgün edercesine.. Yine de gelmezsin bilirim; Gitgide anlamýný yitirmiþken ayrýlýða davetiye çýkaran aþkýn, Bir sonbahar akþamýnda yapraklarýný döküyordu umutlarýný soldurtmuþ yorgun bedenim, Demlemekten küle dönmüþken heba ettiðim duygularým, Bir uçurumun dibinde sýrtýný yalnýzlýða dayayýyordu gülüþünü mesken bilmiþken kanayan yaralarýma tuz basýp kalemimi ezercesine.. Ve bilirim kadýn yine de gelmezsin...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Emin Herki Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.