Memiþ kalfa ’Biraz acele et’ diye seslendi bu sabah Gençlik bu ya Ne de koþtum Bir beþona saplý koca çivi Lastik pabucumdan Ayaðýmýn tabanýna Hart diye saplandý Koþup çýkardý Cafer sað olsun Sýktým diþimi Hiç kan çýkmadý Bu kez çivinin battýðý yerden Kan çýksýn diye Vurdukça vurdular Ayaðýmý morarttýlar Sonunda nazlana nazlana Çýktý da biraz kaným Beni rahat býraktýlar
Yine öðlen oldu Memiþ kalfa taze fasulye Haydar dayý patlýcan Cafer patates yemeði Baþkasý daha baþka þeyler Ama herkes sebze yemeði getirmiþti Hepsini bir tepsiye boþalttýk Adýna türlü dedik Her günkü gibi Birer somunu bana bana afiyetle yedik Yine yemeklerden biri kokuyor olsa da Arada kaynadý gitti Ne yapsýn Cafer Evinde buzdolabý yoktu ki
Öðleden sonra sürpriz yoktu Kamyon dolusu çimento bizi bekliyordu Hiçbirimizde kalmadý derman Geçmiyordu dakikalar Bugün daha bir inat ediyordu zaman Saat beþ oldu mu diye Arada saate baksak da Hep dürüstçe çalýþýyorduk Asla kaytarmýyorduk Helalinden kazanýyorduk
Yorgundu suratlarýmýz Terliydi vücutlarýmýz Kirliydi üstümüz baþýmýz Kokuyordu her yanýmýz Yine de umut doluydu Hayata bakýþlarýmýz
Keþke bir de mesaiden sonra Keklik Pýnarý’nda otobüsten inip Ahrazýn baðýndan Radar altýna kadar Her gün týrmanmam gerekmeseydi Sosyal Medyada Paylaşın:
Osman Akçay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.