Kader! Sen ne nazlý yar idin, Nere kaçsam, nasýl etsem bilemedim, Kara sevdalýyým, Ne goncan, Ne de renk renk bohçadýr derdim. Derdine düþtüm düþeli arar gözlerim, Yüreðim titrer, Garip halimde Alem ile zerreyim.
Biçareden çaresizken, Aslan gibi kükrer, Dik baþýmda gururdan duman tütmezken, Acizim.
Kader! Yanarým aþkýndan, Bitmez ümitlerim Nefes nefes tükenirim de, Vuslatýn la sevinirim.
Beni vursan da duvarlara, Aþk aþk derim. Maþukun olmaya layýk olmasamda, Eþiðinde köleyim,
Kader, Seni yazan kalemin hatrý yeter, Ol diyen O Halýk’ýn Rahmetinden haber ver.
2018
Sosyal Medyada Paylaşın:
Asil Yüce Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.