Korkak adýmlarla gelip çekinerek açtýlar kapýyý zamanýn þavký vurdu suratlarýna en-ala-toprak avuçlarýndan parmaklarýný aralayarak ayaklarýnýn dibine döküldü koparlýþmýþlardý ansýzýn ve göç eylemiþlerdi bir kere; gök çýplak, üryan yýldýzlar sarmalar geceyi þafak sökün eyler kýraðý kuþatmýþtýr çatýrdar mahmur gözler; rakamlar kifayetsiz kalýr sayýlamayacak kadar çok sýðmaz çuvala, ne de olsa arþýn çatýsý yok ve de açlýðýn dili, belki de en kötüsü yok sayýlmak! ----------------göçmeye zorlanmýþ ve yalnýzdýlar ----------------ufuk çizgisine ayak basmýþ ----------------un-ufak kýrýlmýþtýlar ----------------bir can öteye ----------------telden örgülere takýlmýþ ----------------lime-lime olmuþtu bedenler ----------------yorganý yoktu düþlerin ----------------nafile, isimsiz geçip gideceklerdi! Oysa ki ana rahminde tüm canlýlar týp-a-týp aynýydý kimisi kanat germiþti, kimisi dört ayak, bir zalim vardý içlerinde “ins” denilen iki-ayak tuuu suratýna!
10.08.2020/Akarca
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nejdet Evren Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.