BUĞDAY TENLİ KADIN

Buðday tenli kadýn,
Söyler misin? Neydi senin adýn.
Yorgun yoldan gelmiþsin belli,
Alnýndaki soðuk terden bildim seni.
Otur hele, gönlüme kurduðum tahta. Yasla baþýný omuzuma,
Dinlen, dinlenebildiðin kadar. Ömrün bitene kadar.
Ki sen; aklýmýn en daðýnýk yerinde, umut diye açan kardelen çiçeði gibi açtýn.
Artýk yollarýma pusula eyledim gözlerini, þimdi tüm yollarým açýk ve umut dolu.

Buðday tenli kadýn, neydi senin adýn?
Gözlerin aþk diyor, dudaklarýn susuyor.
Susma, konuþ!
Çünkü ben karþýnda durunca, kelime haznem en fakir halini alýyor, konuþamýyorum.
Ah kahve gözlerin, nasýl da beni yerle yeksan ediyor.
Ki ben gözlerine her baktýðýmda, geçmiþimin tüm hüznü siliniyor.
Demem o ki gönlümün sevgilisi; sen bana öylesine deðil, öldürürcesine bakýyorsun,
Sen her bana baktýðýnda, canýmý nasýl da güzel yakýyorsun.

Yusuf BÝTÝM
Sosyal Medyada Paylaşın: