odalar aydýnlýk balkon alaca bahçe karanlýk köy deðil þehir burasý
gecede erik aðacý ceviz kiraz muþmula ayvanýn dallarý balkonumda elimde de bira
evim müstakildir ama karþýda apartmanlar alaca bulaca duvarlar ýþýlayan camlar karný içine kaçmýþ balkonlar ve týkýþ týkýþ insanlar insancýklar çýt çýt çekirdek kulaklarý çanak anten gibi hem de ne çok konuþuyorlar
yýldýzlar perdelenmiþ ay dede ötelenmiþ kurt yok kuþ yok ne yürüyen ne sürünen kör gözlü yarasa bile yok
dallar kýpýrtýsýz yapraklar hýþýrtýsýz bir gram esinti yok hava ne kadar da sýcak
kim indirdi bizi obadan köye kim soktu bizi dört duvarlý eve sonra kim göçürdü köyden þehre kim dedi orada nefessiz kalýn diye medeniyet mi tüküreyim böyle medeniyetin içine
10/aðustos/2020 Lüleburgaz
Sosyal Medyada Paylaşın:
Tevfik Tekmen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.