SEN

Sen,
Düþünüp de unutamadýðým,
Odamdaki takvimin yapraðýmda asýlýydýn.
Manzaram o biçimdi,
Sen köþemde bekleyen yalnýzýmdýn...

Sen,
Niçinlerimi aldýn, aklýmýn bir köþesinden.
O ince çizgide yanan meþalemden.
Bir ýþýk da sen yak istedim yürekten.
Beceremedin bilmiyorum neden...

Sen,
Aklýmda kalan çaresizliðimi çaldýn.
Ýyiki de çaldýn, be kadýn.
Çünkü kalmamýþtý senden bir yarým.
Þimdilerde çok rahatým,
Yürekten çýkarýp attým... ( DeN!z )
Sosyal Medyada Paylaşın: