En az bir kere delirmeli insan zincirlerimiz akýllý olduðumuz ölçüde kilitli üzerimize en az bir kere dünyanýn en kötü hadisesine yakýn bir olayýn ardýndan boþluða bakan gözleriyle bir keyif sigarasý yakabilmeli insan en az bir kere yanýna konan kuþa selam verebilmeli merhaba kuþ,nasýl gidiyor hayat diyebilmeli insan kaldýrýmlarýn çizgilerine basmamayý bir kere olsun takýntý haline getirebilmeli insan bu en çok çocuklarýn oyunlarýna benzer gizli bir çocukluk sadece kendinin bildiði en az bir kere aynanýn karþýsýna geçip kendini ayrý bir insanmýþ gibi görerek sen ne ibne evladýsýn diyebilmeli yazýklar olsun sana kendimize olan kýzgýnlýðýmýz içimizin tarih öncesi maðarasýndan kalma bize en yakýn sestir en az bir kere duyabilmeli insan kendini hem de gözleriyle gördüðü her yere gördüðü her yerde gördüðü her yerden...
Ýlker ÖZDEMÝR
Sosyal Medyada Paylaşın:
barbor Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.