Ateşten gömlek katilim olur

Sen/ki
Ateþten gömlek katilim olur
Sen sana dair sessizlik avut demiþtin
Beni af/fet
Can vermez caným bedenden çýkmayýnca

Diyorsun ki sen yokken,
Kaç gözyaþý avuttum avuçlarýmda
Acýyan yerlerim Hallac pamuðu gibi
Sen/den uzak aç ve öfkeli

San/ma/ki
Her günüm bir örümcek aðýnda saklý
Suskunluðum ördüðüm sancýlarla adaklý
Söküp atmak zor olsa da içimdeki seni
Vurgun yesem de döktüðüm gözyaþýmdan

Öyle bir dert ki bendeki dert
Yaþ vakitten biz birimizden çaldýk
Kapým kambur pencerem saðýr odam kör
Ümitsizliðim namlunun ucunda

Ýnkar edemem
Adýný sayýklayan benliðim hurdalýk
Pas tutan duygularým enkaz yýðýný
Karanlýðýnda demir almaksa nasibim
Gidiþin ölü tezgahlarýn mimari olsun sevgilim

Bu yol uzun bu yol sen/sizlik
Hedefi on ikiden vursa da gitmelerin
Sonu ayrýlýk sonu hüsran
Ýþte o vakit
Gölgeni öldürmek and/ým olsun

Tek korkum
Katilim olur mu anýlar
Yapýþýr mý yakama yaþanmýþlýklar
Eritir mi yokluðunu yaktýðýmýz mum
Savurur mu saçlarýmý dehlizinde ki kum
Kül ve ateþ tesellim olur mu

Olursa þayet
Düþerse yolun evime
Ellerin tanýdýk gelirse ellerime
Yeni bir aþk doðarsa
Göz/göze büyütürüz SEVGÝLÝM
Bir ayrýlýk yok olur kendiliðinden ...

Remziye Çelik
06:08:2020 00:00
Sosyal Medyada Paylaşın: