ÖLÜ BEBEKLER
Yaralarýmdan kan damlama serenatlarýndan farksýzdý!
Senin bana gülümseyip, yanýmdan bir yabancý edasýyla gidiþin.
Oysa, yeþilin en mavisine boyalýydý týrnak uçlarým!
Nasýrlarýma kadar balçýða batmýþ bir bedendi,
Sana olan sevdalý yüreðim.
Memelerimden içirdiðim süte kan karýþtýrýþýn dün gibi aklýmdaydý,
Acýnýn kerpeten’leri, etlerim de raks ederken!
Sensiz acýlarý peydahlýyordum, piç baðrýnda gecenin.
Stabil bir mutluluðun giz düþümüydü,
Hasret adýna göz bebeklerimi uyutuþum.
Acýnýn bam telinde gezen ayaklarým þahitlik ediyordu bir ayrýlýða daha!
Yaralarýma tuzlar basan ellerin yok tu.
Dizlerimi vurup kýran kollarýn iki yana açýlmýþ!
Yatýrýrlarken soðuk bedenini musalla taþýna!
Gözlerine bakamayan gözler, yine benimdi.
Bir zamanlar at koþturduðum, her santimini ezbere bildiðim,
Yüzün solgun, kirpiklerin küskün dü!
Ellerin ise dona çekmiþ!
Acýyý soruyordu bana,
Gözlerimi kanýrta kanýrta çýkan yaþlar.
Tarifsizlik bu olsa gerek diyordu,
Dudaklarýma mýhlanmýþ dilim.
En üryan yerlerimde acýnýn çýbanlarý patlarken bir bir,
Ölü bebekler canlanýyordu avuç içlerimde.
Yusuf’un atýldýðý kuyu kadar derin ve umutsuzdu yarýnlarým.
Bir Leyla olma yolunda, yorgun düþen, yamalý sevdalarým
Hesap soruyordu bir bir.
Sebep arýyordu yokluðuna vicdaným,
Sebepsizdim!
Týpký sonuçsuz olduðum gibi.
Kan kustuðum gecelerin ayazýnda üþüyordu kelimelerim
Dara çekiliyordu yüreðim.
Sahi sevmek neydi?
Sevgi neydi?
Kaç acý daha doðurmalýydým basiretsiz sabahlara?
Ya da kaç mutluluðu gömmeliydim kefensiz?
Geçmedi, geçmeyecek acýlarým!
Hadi umudundan öpsene yarýnlarýmý.
Öpsene ..!
Sosyal Medyada Paylaşın:
KeLeBeK EtKiSii Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.