Çok mu çok uzak adalarda yaþayan ey angol sakson Ey kara kömür gözlü kadýn iki çift lafým olsun sana
Kömürler ki zamanla elmasa dönüþebilen hayatýmda gördüðüm en nadide maden olan pýrlanta misali parlayan gözlerinde sayýklaya sayýklaya uykuyu aramak ve peþinden gidecek kadar düþüncesizce kovalamacaya kendimi kaptýrarak öylesine bir hale bürünmesine izin vererek tüm zamanlarý sýfýrlamak ve rafa kaldýrmak bu zamanýn bittiði yerden bir geceye sürüklenerek kömür gözlerin bir siyah ölüm perdesinin üstümüzü örttüðü kýþ uykusuna denk düþecek kadar uzun ve sonsuz olduðunda yumuþak siyaha karýþýp þafaðýn sökmesine bir ton daha siyah katarak öylece siyahýn tanrýsý gözlerinde beraber ölümün uykusunda sonun baþlagýncýna kürek çekmek...
Tek istediðim.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mervan OKTAY Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.