HABERİN OLA

Ýs pas üstüm baþým.

Bir zeytin karasý gözlerin, al al olmuþ iki yanaktý

Haberin Ola..!


Dalarsýn ya hani kapýdan içeri pat diye / açýktýr…..

Karþýna ne çýkacaðýný bilmeden

Daldým bende senden içeri öylece.

Ve kýþkýrtmadan o çakmak, çakmak gözlerindeki yýldýrýmý


Ýlk ben olayým derdinde deðilim!

Alev alev yangýn yeri bedenindeki buz daðý.


Çok bekledim..

Çok zaman geçirdim gözlerinin mavi sularýnda.

Güneþli günlerden ziyade kýyýlarýný yalayan fýrtýnasýnda göz çeperlerinin

Bir yelkenliyle gezindim…

Kürek iþçisiydim…

Avareydim.
Gönüllüydüm de.


Allý yeþilli yapraklarýnla oynaþtým,

güz aylarýnda eteklerine bulanmýþ

Yüreðinin sert rüzgarlarýna açtým göðüs çeperimi, sen yala.

Bir damla katre olmam göz pýnarlarýnda…

Dur aðlama,


Korkarým..!

Umarsýz bir sevda olayým senin nazarýnda

Kömürlü bir katar sürüsünde biletsiz bir yolcuyum

.............

Yüreðine düþtüm,

Haberin ola…

Kanber Ýhsan Öcel
Sosyal Medyada Paylaşın: