Sarma tütünden ciðerlerime Son bir nefes çektim, ardýndan O güzel kýzýn yanaklarýndan Masumca son bir defa öptüm Kokladým mis gibi kokan Parktaki yaseminleri bin kez Aylak aylak dolaþtým caddelerde Amaçsýzca ilk kez
Umudu tükenmiþ insanlar Baþlarý önünde karanlýða yürürken Gözlerimi gök yüzüne dikip Güzel günler göreceðiz diye Haykýrmak geliyor içimden Yaseminlere, güzel kýzlara Kýrmýzý taþlý kaldýrýmlara Çatýlarý ev edinmiþ martýlara Her gün hiç býkmadan Doðan ve batan güneþe Karanlýðý adeta yýrtarcasýna Çýkan aya ve yýldýzlara Kýzmak, küsmek yok asla
Umutsuzluk yok Hayat bizim, karanlýða koþanlarýn deðil Ýnadýna yaþayacaðýz Ýnadýna aydýnlýklara koþacaðýz Cennet vatanmýzdan ve yaþamaktan Asla vazgeçmeyeceðiz
Cahit Fýkýrkoca 02.01.2019, Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın:
cfikirkoca Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.