Çocukluğum

Çocuklýðum aklýmda
hep sevinçli kaldý
tozuna boyandýðým
mahallem
çizdiðim duvarlar
üstüme sinen
topragýn kokusu
oyuncaklarým
aðlayan bebeðimin
gözyaþlarýný alma anne
çocukluðumu sana býraktým
kucaðýmda uyuyuþum
sana anlamsýz bakýþlarýmý
býraktým
þimdi gözlerindeki umuda
diyebildiðin
bilemediðim
o uçuruma
ölüme yolcuyum anne
ayrýlýðýn en kötüsünü
hasretlerin dipsizliðini yaþýyorum
her yaný tuzak kokan
ayrýlýðý sevmiyorum artýk
namlunun ucunda gecer günlerim
o bildik cesetlerin
sahipleri çoðalýyor anne
hiç olmazsa beni duy


Sosyal Medyada Paylaşın: