aklýn iflas ettiði, fikrin yok olduðu bir devirde yaþýyoruz yoksa insan insaný niye kýrsýn niye yýksýn niye yaksýn oynanan tüm oyunlara raðmen, dünya hepimizin vataný, gökyüzü yorganýmýz, güneþ gülen yüzümüz, olmamasý için de bir sebeb yok ki, teneffüs ederken hepimiz ayný havayý kalpler atarken sevgi için umutlarýn çoþmamasý Ýþten bile deðil, koþarken açarak kollarýný varmak için bir an önce mutluluða, yoksa þu ölümlü dünya neyimize bizim, gül/e/miyeceksek hiç gönlümüzce doyasýya tüm aðlamaklarýn inadýna...
* Berlin, 30.07.2020 *
Talat Özgen
Sosyal Medyada Paylaşın:
Talat Özgen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.