ABICA !

ABICA !

Bu sessizlik hayra alamet deðil,
Köyde nöbete mi kaldýn abýca..?
Þehirler kaynýyor, selamet deðil,
Yine düþünceye daldýn abýca..

Bizim adresimiz Kocakavak’tý,
Yýllarca herkesin ardýndan baktý,
Leylekleri garib, öksüz býraktý,
O çökerken sende soldun abýca..

Güdü’nün nazarý urgan kýrardý,
Hakvedi güreþe ayý arardý,
Yapýlan þakalar akla yarardý,
Çömleðin dibini deldin abýca..

Çocuklara þeker, kuþlara darý,
Ayvasý güler mi, aðlar mý narý, ?
Hani nerde eski cuma pazarý, ?
Heybende ne var ne aldýn abýca.. ?

Peynirin, yoðurdun hazýrý varmýþ !
Tereyaðý damarlarý týkarmýþ,!
Ne çýkarsa yumurtadan çýkarmýþ, !
Tavuklarý boþa yoldun abýca...

Pýnar suyu içer, kuzu yerlerdi,
Alýnlarý buram buram terlerdi,
‘Üre oðlum inat etme’ derlerdi,
Niye acý acý güldün abýca..?

Serta kendine has, keskin býçaktý,
Deli Bayram dedem herkese çaktý,
Hayta’nýn pilavý salkým saçaktý,
Kaþýðý hayale çaldýn abýca..

Mihneti çekilmez köþkün, sarayýn,
Sofrayý kur ortasýna hanayýn,
Tarhana çorbasý, bir demli çayýn,
Gönlünün sultaný oldun abýca...?

Sýrra kadem bastý sarý kamyonlar,
Çobansýz daðlara küstü koyunlar,
Bize özgü oyuncaklar, oyunlar,
Hepsini meçhule saldýn abýca..

Evler üzgün, kapý-baca pas tutmuþ,
Hayýrsýza, vefasýza yas tutmuþ,
Heyhat, yýllar sonra gelen tabutmuþ,
Kimleri defterden sildin abýca..?

Bir hasret ki, çýra gibi yanmýþsýn,
Oðlunu, kýzýný her dem anmýþsýn,
Yapayalnýz sýladayým sanmýþsýn,
Gurbeti yanýnda buldun abýca...

Sevginin, saygýnýn mektebi vardý,
Düðünün, derneðin edebi vardý,
Büyük bir þey derse sebebi vardý,
Zamaneden býktýn, yýldýn abýca..

Ömrünü savurdun harmanda güzün,
Gündüzler lal olmuþ, geceler uzun,
Akranýn, ahbabýn, yoldaþýn hüzün,
Gerçek dost Allah’ý bildin abýca..

Yaslandýðýn deðerlerin saðlamdý,
Hanýmlar Osmanlý, beyler adamdý,
Sadelik içinde ne ihtiþamdý,
Halimiza bakýp, doldun abýca..

Soyumuz Oðuz’dan, boyumuz Kýnýk,
Çift baþlý kartalýz, tarihler tanýk,
Yüreðin nergize, çiðdeme yanýk,
Yaylalarda esen yeldin abýca...

Uzaktan uzaða hasbihal ettik,
Dertliymiþiz, dere-tepe düz gittik,
Dimdik ayaktayýz sanma ki yittik,
Kalemime safa geldin abýca...
Servet Yüksel
Sosyal Medyada Paylaşın: