Giderken son bakýþýn bir ok gibi saplandý
Kara haberin geldi yüreðimi daðlýyor.
Birden füme bulutlar gökyüzüne toplandý.
Her gün bir garip ana ,kara yazma baðlýyor.
Þimdi savaþ aylarý,artýk yüzüm gülmüyor.
Ne yaparsam yapayým,kalp teselli bulmuyor.
Sen toprak oldun ama,ruhun asla ölmüyor.
Yaralanmýþ gönlümü öksüz yavrum eðliyor.
Allah’ým kimselere, bu acýyý vermesin.
Sebep olan kullarýn,aydýnlýðý görmesin.
Ayný þeyi yaþasýn muradýna ermesin.
Bacýlar ve analar,için için aðlýyor.
Yiðidim þehit oldun, beben seni arýyor.
Resmini kucaklayýp kollarýyla sarýyor.
Dayanmasý çok zor þey,rabbim sabýr veriyor.
Yücelerin yücesi bize yardým saðlýyor.
Birkaç ölen þehitle, vatanýmýz kurtulmaz.
Kafirlerin suçlarý terazide tartýlmaz.
Denizlerin kumunda,bastýðýn iz örtülmez.
Ateþ düþtü haneye, figan edip çaðlýyor.
Biz güzel günler gördük yeni nesile yazýk.
Fukara çocuklarýn,çantasýnda yok azýk.
Umutlarým tükendi,düzen baþýndan bozuk.
Vatan için Mehmetim , þehitliði yeðliyor.
Ülkü Ahýska
Fonresmi kendi çalýþmam