Günler,aylar ,yýllar geçti aramýzdan,
Oysa hala dün gibi tazesin içimde..
Hangi köþeye baksam,
Saklanmýþ gülüþlerini görüyorum..
Eskidikçe acý veriyor yokluðun..
Ne zaman yaþamak için açsam kapýlarýmý,
Ruhuma senin kokun doluyor,
Ne zaman seni unutmaya çalýþsam,
Yaðmurlar beni alýp götürüyor
Ilýk bahar akþamlarýna..
Vazgeçemiyorum senden,
Bu þehir,bu sokak,bu ev,
Hep seninle dolu,
Sokakta ayak izlerimiz,
Her gece kenetlenmiþ ellerimizin ,
Hayali var bulutlara asýlý duran..
Hergün yeniden doðuyorsun bende,
Gün doðmadan sensizlik doðuyor içimde..
Dudaklarýmda o güzel þarkýmýz,
Vazgeçilmezimle gün bitiyor iþte böyle….
NÝL NÝLGÜN HAKVERDÝ(NÝLTÜRK47)