Aslýnda Her an ölüyoruz Farkýna varsak varmasak ne gezer Küçük küçük hücre hücre Santim santim Milim milim, Daha Ta doðuþtan baþlayan bir yolculuk Olsa da Meçhul/e son soluk,
Ýstersen vaz geç Ölürken De Yaþamaya mecbursun, Bir zaruriyetin karargahý bu Kurulmuþ içinde Toplanmýþ Tüm umutlar Amma velakin hepsi nafile Borcun da ötesinde,
Yapma Be zaman desen Cibiliyetinden Deðiþtirmez hiç bir þey Kuklasýn Ýstenilen o Sende ki savaþ Hiç bitmeyen Çoðunlukla daha dünyaya gelirken Kaybetmiþsen,
Ey Gönlü güzel insan Sen bunlara pabuç mu býrakacaksýn Sonu daha baþtan Belli olan, Yapýþ yakana Sor Neden,niye Yaþa,yaþat,gör Senden baþka daha kimler var Þu kainatýn zimmetinde?
Yalnýzlýða atýlan bir çimdik Senin varlýðýn Belki yýkacak tek Tabularý Sen de gidersen Doðan güneþ Aðlamaz mý sanýyorsun Karanlýða göçerken Ebediyetten sonsuzluða Bir daha gel/e/memenin koylarýnda...
* Berlin, 28.07.2020 *
Talat Özgen
Sosyal Medyada Paylaşın:
Talat Özgen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.