Yaðmur, Çisil çisil düþmekte... Utanarak, süklüm püklüm... Yüzünü saklýyor etrafýndan.. Kara bulutlar, Soðuk sonbahar damlalarý, Bitkin, Mecalsiz.... Düþüyor kaldýrýmlara.... Düþüyor, Teker teker, Kurþun yemiþçesine, Seriliyor yerlere.... Bitkin, Utancýndan kýpkýrmýzý... Bir an önce, Hýzla, Topraða girip, Kaybolmak ... Yüzünü saklýyor Ýhanetin utancýný... Topraða gömerek, Erimek istiyor.
Yaðmur... Çisil çisil düþmekte, Ve bunca yýlýn emeðini, Ýdam sehpasýnda, Sallandýrmakta ... Dostluk öldü!!!!! Yaðmurlar.... Ýþte bu yüzden, Utanç içinde, Dostluk..... Daraðacýnda!!! Sallanmakta.... O dostluk, O kardeþlik, Son tekmesi ile ihanetinin, Tabureden kayan ayaklarýyla, Son çýðlýðýný attý.... Hýrýltýyla... Bitti.... Ve yapraklar Utancýndan sararýp Gözünü elleriyle saklayýp Yere Sýrtüstü düþmekte
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nasıf acar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.