Þuan isimleriini bile hatýrlamadýðým internet sitelerinde, lise kitaplarýnýn aralarýna cümle cümle sokuþturduðum ince kederli; çok yalnýzlýklý,kaba çabasýz, çok imlasýz þiirlerimi bile arkama bakmadan terkettim. Anarþik kelimelerimle dolan haznelerinde, kelebeklerin anatomisini çizdiðim üniversite kitaplarýnýn sayfalarýna býraktým eðri hayat çizgilerimi. Belki çoktan yemiþimdir toplumdan sýfatsýz damgamý. Ilgilenmiyorum o tarafýyla. Dijitaller öldürüp de doldururken plaklarýn yerlerini, cýzýrtýlar inliyor bir köpek edasýyla. Saðýr oluyor yedi milyar insan! Ben duyamýyorum gövdemden fýrlayan desibelleri. Ben duyamýyorum tanrýnýn nefesini,sýrtýmda. Oysa görsem, kan ile çizerdim silüetini.¹ Nefesi buz gibidir þimdi ve ben donarak can veren atlarý hatýrladýkça patlatmak istiyorum tüm evreni. Ve ben hatýrladýkça bu tablodan kaçmak istiyorum,yakmak için ceza ve ödül sisteminin bekçilerini.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Muttar Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.