RÜYALARIM KABUSTA
Bitmeyecek sanýyorum yalnýzlýklarým
Gittikçe daha bir büyüyecek, dað gibi
Deli bir rüzgar gibi damarlarýmda dolaþacak
Bu sensiz þehir, bu sokaklar, bu akþamlar
Hicranla dolacak içim, yaþ gözlerimde.
Mutluyduk her þeye raðmen, senle dolu akþamlarda
Þimdi neden, neden bütün bu karanlýklar.
Her þey bir acýya büründü, aðladý bize gülen aynalar
Kýrýldý paramparça gözlerimde acýlarý var
Bu gök yüzü, bu akþamlar ve yaðmurlar.
Yalnýzlýðýmý yaðdýrýrken bu kapkara bulutlar
Aldýrmadan göz yaþlarýma karýþan yaðmurlara
Seni bekledim hep, baharý da yaþla bitirerek
Kýrýldý içimde umutlarým, söndü tüm ýþýklarým
Sen yoksun diye açmadý güllerim, sustu bülbüller.
Çekilmez burada akþamýn gölgeleri, karanlýklarý
Ýçimde bir acý geçmek bilmiyor, ne yapsam da
Unuttu gülmeyi dudaklarým,saçlarým aðarmakta
Buz tuttu þarkýlarýmýz, dondu dudaklarda...
Rüzgar getirmiyor senin kokunu
Çiçekler açmýyor artýk gönül bahçemde
Sensiz çekilmiyor gurbetin kahrý sevgili
Zehir zýkkým dünyam, rüyalarým kabusta
Duyur bana sesini, gülsün gözlerim bu yaz da.
Aygün Deniz
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.